Live your life to the fullest

30 mei

Het plan om naar Bulgarije te reizen viel in het (regen)water.. De voorspellingen zijn daar nog steeds niet heel goed, waardoor we hebben besloten om Bulgarije en noord marcedonie over te slaan. We zijn weer naar Noord Griekenland afgereisd en een paar dagen aan de kust in Kallikratia gebleven. Een Prachtige azuurblauwe zee, een zwembad voor de kids, waar Vince uitgebreid zijn onderwater zwemslagen kon oefenen en de heerlijke Griekse keuken voor ons.. Naast ons stond een Nederlands gezin uit Almere die met hun drie boy’s op reis waren. Voor de kids even gelegenheid om te banjeren en wij konden onder het genot van een drankje samen met de nieuwe buren brainstormen over het leven als structurele nomaden.

2 juni zijn we doorgereisd naar Noord Griekenland, Meteora kloosters. Langzaam bereikte we weer de prachtige groene bergen en via het bosrijke berengebied reden we ineens een gigantische storm in. Voor ons hing een gordijn van noodweer die onze weg letterlijk verblindde. Toen het gordijn opentrok zagen we adembenemende natuur. Door de seizoenen ingeslepen rotsen en prachtige kloosters gebouwd op de toppen van die woestenij. Toen de Ottomanen het land binnenvielen, zochten de monniken een plek waar ze met rust gelaten zouden worden.  Vroeger waren de kloosters alleen toegankelijk met een touwladders die zij voor hun veiligheid omhoog zouden hijsen bij naderende dreiging. Het was deze kleine de-tour zeker waard. Het was prachtig en bewonderingswaardig hoe dit in die tijd al gebouwd hebben.

We waren onderweg naar Koronisia maar hebben door de prachtige aangezichten van Meteora, Koronisia niet die dag gehaald. Via een prachtige bergpas zijn we verder gereden, waar we op de berg zijn blijven wildkamperen rond Mesochora.

3 juni zijn we doorgereden naar Koronisia, een prachtig schiereiland in een binnenzee van Griekenland. Hoewel het een ideale wildkampeer spot was, zijn we na een heerlijke lunch en veel getwijfel toch doorgereden naar Albanië. De rest van de dag zou het blijven regenen en er stond een zware wind met weinig mogelijkheden tot luwe plekjes. Albanië zou ons volgens de weersvoorspellingen heerlijk weer brengen maar daar weet je natuurlijk niet waar je terecht komt en het zou nog 4,5 uur rijden zijn.. Achteraf kunnen we vertellen dat we een top keuze hebben gemaakt. Albanië overtreft al onze verwachtingen, terwijl ik alleen al op het lezen van de verhalen ter voorbereiding op de reis, verliefd was geworden. Het land is adembenemend. Rauwe, pure natuur, super vriendelijke en gastvrije Albanezen en je mag overal wildkamperen. We kwamen ’s avonds laat, na een ietwat overprijsde avondmaal, aan op een prachtig kiezel strand in Zuid Albanië, daar hebben we de kinderen op bed gegooid en pikte wij nog net de laatste zonnestraaltjes mee, voordat de avond viel. Het geruis van de zee en de wind om de daktent.. We hebben heerlijk geslapen en s’ ochtends werden we wakker van de vogeltjes en zonnestralen op de tent. Pure ontspanning en rust.

4 juni zijn we een klein stukje verder gereden door Albanië, waar de omgeving ons elke paar kilometer weer iets gaf wat de moeite was om te stoppen. Eerst vonden we een ruïne waar we een kijkje zijn gaan nemen, toevallig zou Pauw en Witteman die dag een documentaire over deze plek opnemen. De ruïne was destijds gebouwd door Ali Pasha Tepelena, ontworpen door Franse Engineers. Nadat zij hun werk hadden gedaan, zijn ze een kopje kleiner gemaakt zodat hun kennis over het pand geheim zou blijven.  Na een rondleiding zijn we bij de ingang, bij de druppel een hapje gaan eten. De Ruïne ontving ongeveer net zoveel bezoekers als onze druppel. Er kwamen af en aan mensen aanwippen om een kijkje te nemen, erg gezellig! We zijn op advies van een stel uit Australië nog een km doorgereden naar een prachtig strand met een heerlijke ijssalon waarna we richting de camping zijn gegaan. Deze bleek jammer genoeg gesloten en veel andere opties dan daar wild kamperen waren er niet. Aangezien het toch wel tijd werd voor een douche en elektriciteit werd de rit iets langer en kwamen we uiteindelijk einde van de middag in Orikum aan

De camping was vreselijk luidruchtig en de nacht bracht ons weinig slaap met alle blaffende honden en de drukke weg waar deze camping aan stond. We waren daardoor 5 juni vroeg op pad en gingen opzoek naar onze volgende stek. Onderweg zijn we via Vlora gereden (een levendige, gezellig stad) om nog even een voorraad in te slaan. Maar goed ook want wat een klein ritje zou worden werd een halve dag in de auto doordat we twee keer op een plek belandde waar we met geen mogelijkheid de nacht door konden brengen. Gelukkig is drie keer scheepsrecht en kwamen we het einde van de middag aan op een idyllisch, leeg, zand strand bij Gosë. Een prachtige stop waar we helemaal alleen stonden. Heerlijke zon, zee en twee intens lief spelende kindjes en een lief spelende man die zo blij was als een klein kind, met een 4x4 op een leeg strand. Daar moest even geracet worden! We zijn daar twee nachten gebleven en deden een poging om 7 juni door te rijden alleen Mike was even afgeleid door twee kletsende kindjes op het moment van vertrek, waardoor we giga vast kwamen te zitten op de zand duin. Na wat geploeter, geschop en getier van de motor, is het uiteindelijk gelukt om de duin te trotseren en konden we uiteindelijk 7 juni nog doorrijden naar Camping Tirana (ligt tussen Tirana en Durres). De camping lag aan een groot meer, tussen de bergen. Het was er tropisch heet en adembenemend mooi. De kids vonden 2 Albanese speelmaatjes waar ze drie dagen lekker mee konden ravotten. De hitte slaat je hier behoorlijk lam dus we besloten 10 juni door te rijden naar een meer, in de bergen. Sindsdien leven we in een droom; we staan bij Vau i dejës, temidden van prachtige bergen aan een (op dit moment) klein riviertje. Op de achtergrond vogeltjes, kikkers en krekels. In de verte staat een traditioneel Albanees huis. Dit zijn hoge huizen met alleen in de toppen van de woning, kleine ramen. Dit was vanwege de eigen wetten die er in de afgelegen dorpjes golden. Als iemand een misdaad had begaan, mocht de familie van het slachtoffer wraak nemen op de familie van de dader. Dit zorgde voor extreme bloedbaden en om je hiertegen te wapenen, zorgden ze er in de berggebieden voor dat indringers niet makkelijk de woning in konden door deze zo hoog mogelijk te bouwen, zonder ramen. Af en toe worden we bezocht door de lokale bevolking die ons allemaal hartelijk groeten. Vanmorgen kwam ik de daktent uitrollen, liepen er net twee traditioneel geklede dames voor mijn neus die uit het beekje kwamen drinken en hun handen wasten. Ze groette mij met een prachtige, vriendelijke, landloze lach en vertelde mij dat ik om de hoek verse Framboosjes kon plukken. De kids hebben zich heerlijk vermaakt met het bouwen van een dam en lieten zich mee slepen door de stroming in de ‘wildwater’ rivier.  

12 juni zijn we de grens overgegaan naar Montenegro. We kwamen langs een prachtig, stil, strand met gigantisch helder water maar jammer genoeg waren onze voorraden totaal op en moesten we doorrijden naar een plek met wat meer aanbod. Hierdoor passeerde we bij toeval camping Maslina bij Buljarica waar we nu een paar dagen heerlijk vertoeven. Het weer is tropisch, de mensen super sociaal en vriendelijk en de natuur bestaat uit de combinatie van bergen, groene bossen en een azuur blauwe zee. Wij vermaken ons hier nog wel even 😊