Van ontdekken naar ontspannen

14 juni zijn we doorgereden door Montenegro. In de grotten in Lipa, waar we met een klein treintje heen werden gebracht, hebben we prachtige stalagmieten en stalactieten kunnen zien. De grotten werden door he leger gebruikt als schuilplaats tijdens de oorlog. Daarna zijn we nog een stuk doorgereden richting Bosnië. We trachtte een leuke wild camping spot te vinden maar kwamen op een iets te smal bergpad terecht aan de rand van een prachtig meer. Het pad werd smaller en smaller en met de 36 graden buiten kreeg de motor het erg warm. Keren konden we niet meer dus werd het, zo goed als het lukte tussen de takken en rotsen door manoeuvreren tot we bij een kleine verbreding in de weg kwamen waar we konden keren. Mike stapte even uit om de rest van de weg te checken en zo te beslissen of we om zouden keren maar toen roken we weer benzine. Lichtelijk panisch checkte we de auto en haalde we de brandblusser te voorschijn. De hitte zag je boven de motorkap cirkelen en met één kant van de auto zaten we dusdanig ingebouwd dat we niet uit konden stappen. De druppels aan de onderkant van de auto bleken uiteindelijk gelukkig de airco te zijn die behoorlijk hard moest werken en waarschijnlijk kwam de geur van benzine van uit het ontluchtingsventiel die door de extreme hitte ook wat benzine mee naar boven duwde. We besloten genoeg avontuur en spanning te hebben gehad en keerde om naar het eerst volgende dorpje te rijden voor een camping en wat eten. Een camping vonden we niet maar wel heerlijke pizza’s, waarna we met een volle maag en frisse energie door konden reizen naar een camping in Niksic, Montnegro, vlak voor de grens van Bosnië. De camping bleek gesloten maar er waren wat mannen aan het werk om het restaurant klaar te maken voor het seizoen, die ons daar lekker lieten overnachten.

15 juni zijn we doorgereden naar Bosnië richting Sarajevo. We bezochten de Sarajevo tunnel die de stad tijdens de belegering van Servië heeft gered van de ondergang. Het was een intens en interessante plek die met  zijn getoonde film van die periode erg goed beschreef hoe het daar 30 jaar geleden aan toe ging. Na deze bezichtiging zijn we doorgereden naar een mini camping. We zaten aan een prachtig meer met een geweldig uitzicht. We hadden de ’t witte, mini huis naast het mini zwembadje gezet waardoor we alle 4  giga konden genieten! Mochten we toch nog twijfelen aan ons vakantie genot, zorgde ‘t oude, Bosnische, bezige camping baasje wel voor extra comfort.

Hoewel het er prachtig was, zou het weer in Bosnië omslaan, waardoor we na een ontspannen ochtend, 16 juni toch door zijn getrokken naar Kroatië. Daar belandde we ten noorden van Split op een giga toeristische camping waar ze op een klein perceel zo veel mogelijk gasten probeerde te krijgen. Hoewel ons witte huis bijzonder klein is, pasten we niet op deze postzegels en voelde we ons er zeker niet gelukkig. We zijn daardoor 17 juni maar doorgereden naar Zadar (Kroatische kust) waar we oma Alma en opa Cees zouden ontmoeten.  Maar goed dat we door waren gereden want zij hadden zoveel vaart gehad om snel in Kroatië te komen dat zij diezelfde dag al aankwamen!

Na 2 dagen kust zijn we 19 juni weer terug naar het zuiden gereden om daar de Krk watervallen te bekijken. Cees en Mike vertrokken vanaf de camping op de fiets en oma Alma en ik namen met de kids de boot naar de watervallen. Dit bleek bij aankomst dermate toeristisch dat we nog net niet op een drafje weg zijn gerend. Jammer genoeg komen er bij toerisme ook zakkenrollers kijken en is bij ons korte bezoekje oma’s telefoon gerold. We besloten na een lekkere duik toch dat de kust en het massatoerisme niet geheel aan ons besteed is en zijn 21 juni naar het binnenland van Kroatië getrokken naar Mreznicki Brig. Waar we een prachtige gezellige camping troffen aan een rivier en een dag het plaatselijke stadje hebben bezocht.

23 juni zijn we naar Maribor, Slovenié vertrokken. Via de bergen en tussen de buien door kwamen we langzaam dichter bij de camping. Slovenië is weer totaal anders dan de andere landen ons boden. De huizen zijn goed onderhouden, je ziet de welvaart en perfecte infrastructuur en veel natuur. We kwamen aan op een heerlijk rustige groene camping aan de voet van een ski lift. 24 juni hebben we deze naar boven gepakt en zijn we samen naar beneden gewandeld. Na deze flinke wandeling in de benen te hebben, verdienen we allemaal wel een heerlijke versnapering en wat rust. ’s Avonds hebben we gebruik gemaakt van onze luxe opa en oma oppasservice en zijn met z’n tweeën even heerlijk opstap gegaan om onze reisdoelen bij te stellen. We hebben besloten om te stoppen met reizen en te starten met vakantie vieren. De kids raken vermoeid en onze trip moet geen struggle worden.  De camping had weinig verkoeling waardoor we met deze temperaturen niet anders konden dan 25 juni lekker met de kids naar een zwembad te gaan.

Onze nieuwe reisplannen hebben we direct maar in gang gezet. 26 juni zijn opa en oma naar het Ballatonmeer in Hongarije vertrokken.  Wij zijn toen ook weer in de auto gestapt en zijn naar Oostenrijk gereden waar we nu vlak over de grens in Leibnietz zitten. Daar zitten we op een prachtige camping, naast een groot openbaar zwembad. De temperaturen liepen hier op tot 41 graden in de zon, dus we voeren hier zeer weinig uit. Aangezien dat toch wat saai is hebben we besloten om de boel eens flink om te gooien en hebben we de kids voor een hele dag de leiding gegeven. Vince en Joy besloten om veel televisie te kijken, te midgetgolfen, te lunchen met patatjes, ijsjes te eten en ’s avonds lekker uit eten te gaan. Dat laatste lukte niet meer uit hun portemonneetjes dus mochten boorden ze een extra financieringsbron aan (lees: papa en  mama) Toen onze kleine baasjes om 21.30 nog steeds op doorzettingsvermogen de avond aan het oprekken waren, hebben we het stokje toch maar overgenomen en deze prachtige dag afgesloten. De volgende dag waren de kids een hele ervaring rijker en nog meer energie armer maar gelukkig hoeven we ook niet zoveel 😊

Dinsdag 2 juli reizen we door naar Pettenback in Noord Oostenrijk.