Van de regen in de dr… sneeuw

28 april Caldraro, Italië:
We waren zeer positief gestemd over het resultaat van onze schoonmaakdrift na het waterballet. De matrassen waren weer droog, gesloopte rits weer gemaakt en de watervlekken weer uit de wand. We trachten vol positieve moed de omgeving te bekijken die midden in de prachtige bergen, vol staat met druiven voor de heerlijkste wijnen maar de kids hielden het jammer genoeg 20 meter buiten de camping voor gezien. Dus zijn we maar hout gaan sprokkelen voor een kampvuur zodat we ’s avonds konden koken op het houtvuurtje.

We besloten 30 april door te reizen naar Venetië. We trokken van het prachtige groene, ruige, berggebied naar steeds vlakkere, kale en industriële kust. In de wijde omtrek zie je niet terug wat Venetië zo toeristisch maakt. We vonden een leuke, rustige groene camping 20 min van het centrum van Venetië af. Het was er heerlijk vertoeven met 20 graden en de fluitende vogeltjes om ons heen. We zijn de volgende dag met de bus naar Venetië gegaan wat al een avontuur op zich was voor de kids, die nog nooit eerder in een bus hadden gezeten. Venetië was prachtig met zijn idyllische bruggetjes, huisjes, steegjes en trappen. San Marco was prachtig maar tegen de tijd dat we daar aankwamen had Mike te maken met een dusdanige Hangry family (honger and angry) die snel het plein afsnelde naar het eerste beste eetcafé, dat Mike er op een drafje achteraan moest.. Gelukkig gaf deze tankbeurt ons weer volle bak energie om van de rest van de stad, zijn bootjes en de Venetianen te genieten. Na een bruisende dag zijn we wee terug gekeerd naar onze eigen fijne Witte huisje op deze rustige, gemoedelijke  camping waar we nog even van het heerlijke weer konden ge nieten want vanaf 3 mei zou het bijna overal in Europa slecht worden.  

3 mei zijn we daarom doorgereden naar Slovenië Gradisce Pri Vipava wat met zijn berg en bosrijke omgeving meer mogelijkheden zou bieden voor deze minder plezante weersomstandigheden, dachten we.. We hebben de voortent opgezet en ons hout kacheltje tevoorschijn gehaald. Klaar voor de kou en regen. We hadden alleen vooraf even wat hout moeten sprokkelen en moesten het nu doen met nat en nieuw hout maar het lukte ons om een fijn, comfortabel onderkomen te realiseren. ’s Avonds hebben we heerlijk risotto kunnen maken op de houtgestookte stoof en zaten we heerlijk aan. De volgende dag viel het weer ook redelijk mee en zijn we nog even lekker op pad gegaan maar bij terugkomst stond een medewerker van de camping ons op te wachten vanwege het naderende extreme weer. Het was code Oranje en de tent moest afgebroken worden. De windstoten zouden een snelheid van 150 km per uur kunnen bereiken wat niet vreemd is voor dit gebied. In juist dit gebied komen het mediterraanse en het bergklimaat bij elkaar, wat met sneeuw uit de alpen voor windstoten van 235 km/u kan leiden. Het was niet te voorspellen hoe de nacht en volgende dagen zouden verlopen dus volgden we dit advies maar op, better be safe than sorry. De avond en nacht bleef vrij rustig maar toen de storm éénmaal begon ’s ochtends 4.30, lagen we niet bepaald meer comfortabel in onze daktent. Hij vloog heen en weer en hoewel we hem onder de bomen hadden gezet, leek hij onder de storm gebukt te gaan dus vlogen we eruit, hebben we hem snel ingeklapt en zijn we bij de kinderen in ’t witte huis gekropen die nog rustig verder sliepen. We besloten die ochtend te vertrekken maar de camping eigenaresse gaf aan dat we de weg niet op mochten vanwege de wind dus hebben we de kids geprepareerd en zijn we naar de predjamaburcht gegaan (een grotburcht uit de 12e eeuw met een ingang op 123m hoogte in de bergwand), waar de ridder Erazem (Sloveense Robbin hood )heeft gewoond en een jaar en een dag lang is belegerd, alvorens hij op het schijthuis door een kanonskogel om het leven kwam. Hij was verraden door een van zijn dienaren.   

“s middags hoopte we dat we de weg weer op mochten maar deze was nog steeds afgesloten voor campers en caravans. We zaten lichtelijk vast, geen mogelijkheid om onze tent op te zetten, we mochten niet weg en de storm zou nog minimaal 1,5 dag aanhouden. We besloten de gok te wagen en zijn via een alternatieve route, door de bergen toch verder gereisd naar Zuid Slovenië waar het in ieder geval code geel zou zijn, wat voor ons al fijn klonk. We hadden een prachtige stek gevonden aan een riviertje in the middle of nowhere en goed nieuws; het waaide niet meer dus we  konden onze tent weer op zetten alleen heeft het er non-stop geregend, waren de temperaturen overdag tegen het vriespunt en voorspelde ze ’s nachts sneeuw en dalende temperaturen naar -1 en maandagnacht -3. Hoewel alles ook weer zijn charme heeft begint de moed ons lichtelijk in onze ‘natte schoenen’ te zakken.. Aangezien deze bizarre weersomstandigheden voor een groot deel van Europa gelden, besluiten we de beslissing over te laten aan de kids, die besloten de aankomende dag behoorlijk wat meters te maken en door te trekken naar het zuiden waar de temperaturen wat hoger liggen. De volgende ochtend pakten we in de stromende regen onze spullen en begonnen de tocht.  Nadat we vanuit Slovenië de grens van Kroatië gepasseerd waren troffen we steeds meer sneeuw aan. Vince z’n gekoesterde wens sinds we door de Oostenrijkse alpen trokken ging eindelijk in vervulling, in Kroatië off all places.. Hij kon eindelijk sneeuwballen gooien, dus net op het moment dat wij sneeuwkettingen ter discussie begonnen te stellen zijn we gestopt om Vince zijn wens te vervullen, sneeuwballen gevecht!! Daarna zijn we nog uren doorgereden door Kroatië waar na heel veel regen ook de zon zich weer liet zien. Tegen de avond hebben we aan de kant van de weg nog even gekookt en gegeten waarna we nog wat meters hebben gemaakt. Uiteindelijk kwamen we rond 21.00 uur in Bosnië aan wat bij de grens voor lichtelijk oponthoud zorgde doordat we vergeten waren dat ze met een verplichtte Greencard, onze verzekeringspapieren bedoelde. We wilde eigenlijk ergens wild kamperen maar het was te donker om een goede stek te vinden dus reden we door en kwamen we uiteindelijk om 22.00 uur met twee vermoeide maar evengoed erg gezellige kindjes op de camping aan. Daar stond de eigenaar op de parkeer plaats en vertelde ons dat het noodweer van de afgelopen week heeft gezorgd dat de camping overstroomd was door de extreem hoge rivier.. maar zo welkom als we waren, mochten we op het parkeer terrein overnachten en werd hun appartement opengegooid voor gebruik van toilet en water. De volgende ochtend (7 mei) was de rivier behoorlijk gedaald en konden we de camping op, we besloten te blijven, het is op dit moment prachtig weer, de camping is schitterend en de mensen super vriendelijk. Achteraf bleek dit niet zo’n vrije keuze te zijn. Onze benzine tank is namelijk lek en verder rijden is geen optie meer.

De zeer behulpzame mensen hier in Bosnië, stonden in ieder geval klaar om ons verder te helpen. De barman van het restaurant van de camping gaf zijn vrije dag op om met Mike op pad te gaan om een geschikte monteur / garagebedrijf te vinden. Behoorlijk spannend om dit met een lekkende tank te ondernemen. Voorzichtig rijden en remmen maar dan moeten de mensen achter je dat ook doen. Ik (Mike) raakte tijdens deze zoektocht betrokken bij een ongeluk. Een in deze regio zeer geliefde Golf 2 knalde achterop. De hele voorkant van de Golf 2 lag in elkaar, maar na zeer nauwkeurige inspectie kon ik niet meer dan een krasje op de cover van het reservewiel komen. De gereedschapskoffer die zorgvuldig ingepakt was, kwam wederom goed van pas en konden we de voorkant van de Golf weer enigszins recht buigen. In ieder geval recht genoeg dat hij zijn weg weer kon volgen. Daarna hebben we de gehele dag rondgereden, bij verschillende garagebedrijven geweest, om vervolgens weer onverrichte zaken naar ‘t witte huis terug te keren. Het voordeel hiervan was wel dat ik een onbewuste tour met uitleg van de barman kreeg. De spanningen in dit gebied die nog veel verder terug gaan als de oorlog in dit gebied van ’91 tot ’95. Tot op de dag van vandaag is er strijd tussen de moslims, Slovenen en Kroaten in dit gebied, waarbij iedereen in eigen gekleurde wijken woont en het zelfs gevaarlijk is om in de verkeerde wijk terecht te komen. Niet dat er veel gemoord wordt, maar er worden dan zeker klappen uitgedeeld. Een andere contradictie in dit gebied zijn de nieuw moderne gebouwen naast de ruïnes met de kogelgaten nog in de betonnen muren van de oorlog. Om deze gebouwen is nog steeds strijd, het was bijvoorbeeld van moslims, maar ligt nu in een Kroatische wijk. De zelfde avond (woensdag 8 mei) heeft de huismonteur van de eigenaar onze auto opgehaald en is het nu zoeken naar een andere tank. Ironisch genoeg dachten we een wat oudere Toyota RAV4 te kopen, omdat deze auto zo’n beetje overal in de wereld rijdt en te maken valt, behalve…. In Bosnie. Hier zijn dit soort auto’s redelijk zeldzaam, dus het is nog maar de vraag of we een andere tank vinden.. To be continued.

Ps. We kamperen nu op het drie dagen geleden ondergelopen kampeerterrein, en het is sinds vanochtend 9 mei weer gestart met regenen… Ook stroomopwaarts… De rivier kent een 24 uurscyclus, waarbij de rivier om middennacht op zijn hoogste punt staat. Het wordt dus best spannend vanavond….